به نقل از «فارس»

فیلم‌نگاه/2 «جاده قدیم»، دلبستگی خانم کارگردان به ایام قدیم!

تاریخ انتشار: ۱۵ بهمن ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۰۰۷۵۰۴

خبرگزاری فارس، گروه تئاتر و سینما ـ محمد کلهر: منیژه حکمت «جاده قدیم» را بعد از یک دهه غیبتش در سینمای ایران ساخته است، اما این فیلم نه پیشرفتی در کارنامه خانم کارگردان محسوب می‌شود و نه فیلمی قابل دفاع است.

حکمت در «جاده قدیم» تم تکراری مردهای بی‌منطق و متجاوز را نشان می‌دهد، هرچند که خودش می‌گوید مردهای فیلم‌هایش را دوست دارد ـ که اگر دوست نداشت معلوم نبود چه هیولایی از مردها در فیلمش تصویر کند! ـ اما مسلم این است که مردها از سه نسل پیر، میانسال و جوان، هر سه نگاهی تحقیرآمیز همراه با تعصب به زن دارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آخرین ساخته خانم حکمت ارکان لازم برای سیاهنمایی را دارد؛ از تجاوز و سقط جنین گرفته تا وام‌های بی حساب و کتاب بانکی، مناقشات سیاسی و اعدام‌های دهه ۶۰.

او مسائل مربوط به برجام را به صورت نچسبی به فیلم چسبانده است، از سوی دیگر در لفافه و خیلی نامحسوس یادی از اعدام‌های دهه ۶۰ می‌کند و از زبان مادربزرگ خانواده چنین بیان می‌شود: «اون روزها همه دور هم بودیم... هنوز خونوادمون داغون نشده بود». هر چند که کارگردان این سخن را به صورت شفاف و با صدای بلند در بیرون از فیلم بیان کرده که «۴۰ سال است روح، روان و جسم ما زخمی است!» و اعلام می‌کند هنوز دلبسته ایام قدیم است و منتقد نظام کنونی!

«جاده قدیم» در روایتگری و باورپذیر کردن موضوع ناموفق است و نماهای زجرآور از وحشت و تنهایی شخصیت اول داستان هم کمکی به این وضعیت نمی‌کند.

حتی نمی‌توان باور کرد در تهران شلوغ شب عید ـ که کارگردان بارها نماهایی از ترافیک قفل‌شده را تصویر می‌کند ـ نقش اول داستان هنگام دور شدن راننده از مسیر اصلی، فرصت پیاده شدن از خودرو را نداشته است.

البته این فیلم را می‌توان نمونه موفقی در تبلیغ محصولات سرمایه‌گذاران دانست، از تبلیغ شیر گرفته تا تاکسی‌های اینترنتی و واردکننده خودرو و بانک خصوصی و ... هر چند که کارگردان مدعی است این نماها اتفاقی در فیلم قرار گرفته و همگی هنگام اکران حذف می‌شوند!

پایان‌بندی «جاده قدیم» معترض به تجاوزگری مردان است، اما در عین حال به مردان توصیه می‌کند اگر همسرتان مورد تجاوز قرار گرفت، به او زمان بدهید با این موضوع کنار بیاید.

انتهای پیام/

منبع: فارس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۰۰۷۵۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

(تصاویر) خیابانی که قرار بود شانزلیزه ایران شود

خیابان لاله‌زار قدمتی به درازای تاریخ پایتخت دارد. زمانی تنها یک باغ خارج از حصار شاه طهماسبی بود و به مرور به یکی از شلوغ‌ترین و پررفت‌وآمدترین خیابان‌های تهران تبدیل شد.

روزگاری لاله‌زار مدرن‌ترین خیابان تهران نام داشت و بسیاری از اولین تجربه‌های مدرنیته را در حافظه خود ثبت کرده است. زمانی نیز به‌عنوان خیابان فرهنگی تهران قدیم از آن یاد می‌کردند.

شواهد امر می‌گوید که لاله زار باید پیش از سال ۱۱۹۰ خورشیدی به وجود آمده باشد. در عصر قاجاریه، این باغ مکان تفریح و تفرج پادشاهان به حساب می‌آمد و در سال ۱۱۵۴ خورشیدی و دوران فتحعلی‌شاه قاجار نیز، باغ لاله زار را محل سکونت رییس هیئت اعزامی ناپلئون بناپارت در نظر گرفتند. با توسعه شهر تهران، این باغ و اراضی اطراف آن نیز جزئی از محدوده پایتخت شد و روند رو به رشد خود را با سرعت پشت سر گذاشت.

سال ۱۲۵۲ خورشیدی و در عهد ناصری، ناصرالدین شاه در سفری به فرنگ، از تماشای خیابان شانزلیزه پاریس به وجد می‌آید. در بازگشت او، باغ لاله زار ۹۰ هزار تومان فروخته می‌شود و مسیری از میان این باغ می‌کشند تا خیابانی به سبک خیابان‌های اروپایی و شبیه شانزلیزه پاریس، در طهران آن روز‌ها ساخته شود.

اولین سیم تلگراف را از باغ لاله زار کشیدند، اولین چراغ گاز تهران قدیم را در شب‌های لاله زار روشن کردند، اولین سالن سینما و اولین مغازه گل فروشی هم در همین خیابان افتتاح شد.

یک خط واگن اسبی، برای گشت‌زنی در خیابان لاله زار تدارک می‌بینند. «محله دولت» نیز در غرب باغ لاله زار، به‌عنوان جدیدترین محله مسکونی تهران، یکی از زیباترین و مصفاترین کوچه باغ‌ها و از مرغوب‌ترین اراضی شهر معرفی شد.

در دوران مشروطه، لاله‌زار اوج رونق و شکوفایی خود را پشت سر گذاشت و تا پایان عصر قاجاریه نیز، یکی از مهم‌ترین نقاط گردشگری پایتخت بود. در پایان عصر قاجار و اوایل دوره پهلوی نیز، خیابان لاله زار یا «شانزه‌لیزه تهران» نماد نوگرایی و هنر ایران را بر پیشانی داشت. خیابانی که ترکیبی از هنر و تجارت را در دل خود جای داده و تئاترها، سینماها، رستوران‌ها و ویترین مغازه‌های مختلف آن، رفت و آمد بسیاری را در این خیابان رقم می‌زد.

امروزه از آن لاله زار طهران قدیم تنها «خانه امین‌السلطان» یا «خانه و باغ اتحادیه» باقی مانده که خوشبختانه از دام تخریب رها شده و به دست مرمت و بازسازی رسیده است. خیابان لاله‌زار قدیمی که امروزه به آن قسمت جنوبی لاله‌زار می‌گویند، حد فاصل خیابان جمهوری تا میدان توپخانه را شامل می‌شود؛ میدانی که خود داستان‌های شنیدنی در خاطر دارد.