به نقل از «فرارو»

در اکران خیریه فیلم جاده قدیم چه گذشت؟

تاریخ انتشار: ۱ آذر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۶۳۵۴۲۷

«با توجه به وضعیت سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی جامعه، هرچه در زمینه آسیب‌های اجتماعی و خشونت علیه زنان کار شود باز هم کم است؛ بچه‌های مؤسساتی مثل آتنا که همواره و به‌طور مداوم با این جامعه هدف در ارتباط هستند زودتر پیر می‌شوند و من ممنونم از این دوستان به‌خاطر دغدغه‌مندی و تلاششان برای هرچه کمترشدن این‌همه خشونت».

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

    به گزارش شرق، این‌ها اولین جملاتی بود که منیژه حکمت، کارگردان فیلم جاده قدیم، در آغاز صحبت خود در روز چهارشنبه، ۲۳ آبان ۱۳۹۷ که این فیلم به‌نفع مؤسسه خیریه ارتقای کیفیت زندگی زنان آتنا در پردیس سینمایی ملت اکران شد، بیان کرد. در این رویداد نشستی با حضور منیژه حکمت، کارگردان، لیلی رشیدی، بازیگر، دکتر سهیل رضایی، روان‌شناس و روان‌درمانگر و دکتر زهرا افتخارزاده، مدیرعامل آتنا با اجرای شهریار ربانی، مجری و گوینده رادیو و تلویزیون، برگزار شد.
در ابتدای مراسم، حکمت به ایده اولیه شکل‌گیری فیلم خود اشاره کرد و گفت: «مدت مدیدی در حال پرسش و تحقیق در رابطه با زنان خشونت‌دیده بودم و تصمیم گرفتم فیلمی دراین‌باره بسازم. من در این فیلم یک زن را که مدیریت بانک را برعهده دارد و دچار آسیب می‌شود نشان می‌دهم. این زن با این پشتوانه، به سختی با این آسیب کنار آمد؛ چه برسد به زنی که هیچ‌یک از این شرایط را ندارد؛ به زنی که در فضای بدی بزرگ شده، در همین فضا هم زندگی کرده و در نهایت خشونت دیده است؛ به‌زندگی‌برگشتن این افراد به مراتب بسیار سخت و کند است».
در ادامه رشیدی، بازیگر فیلم مذکور، اظهار کرد: «درست است که همه‌چیز خیلی غمگین و ناراحت‌کننده است و دیدن اینکه دولت در وظیفه خود که رسیدگی به قشر آسیب‌دیده است، کوتاهی می‌کنند، دردناک است؛ ولی این بسیار خوشایند است که جوان‌های بالیاقت و برومند مملکت این‌چنین نسبت به مشکلات اطرافشان دغدغه‌مندند».
این نشست با صحبت‌های دکتر رضایی ادامه یافت. وی در ابتدای صحبت خود به روند پردازش کارگردانان به موضوع خشونت علیه زنان پرداخت و گفت: تهمینه میلانی در فیلم‌های قبلی خود همواره نقدی بر جنسیت داشت و همیشه مرد‌ها را مقصر جلوه می‌داد؛ ولی در فیلم «ملی و راه‌های نرفته‌اش» او کارش را توسعه داده و مسئله را از جنسیت به سمت شخصیت می‌برد؛ اینکه یک فردی خودش زخم خورده و زخم می‌زند و من امیدوارم در توسعه بعدی برویم دنبال وضعیت.
این روان‌شناس افزود: در فیلم «زیر سقف دودی» پوران درخشنده، کارگردان می‌گوید فیلم در رابطه با گفت‌وگوست، ولی من مخالفم، چون کسی را به‌عنوان مشاور انتخاب کرده که توان گفتگو ندارد، یک اتاق مشاوره بزرگ وجود دارد بدون هیچ دیالوگی.
رضایی در ادامه اذعان کرد: به نظرم جاده قدیم توانست نسخه‌اش را کامل کند، در اینجا آنچه اتفاق افتاد و من از آن لذت بردم این بود که زخم کامل زده شد. ما آدمی را می‌بینیم که زخمی می‌شود، پروسه را بلد است و آن را درست طی می‌کند. متأسفانه فیلم کمتر دیده شد، درحالی‌که بسیار فیلم تأثیرگذاری بود.
وی بیان کرد: بسیاری از افراد جامعه این نوع زخم یا نوع دیگری از آن را دارند و خیلی‌ها آن را دفن می‌کنند به قیمتی که دفن خواهد ماند؛ درحالی‌که آنچه دفن می‌شود روزی سر برخواهد آورد. هیچ‌چیز دفن‌شده‌ای نمی‌میرد، بلکه در ناخودآگاه شما می‌ماند و روزی طلوع می‌کند، این، هم برای فرد و هم برای جامعه رخ‌دادنی است.
رضایی در ادامه اظهار کرد: حکمت در این فیلم کمک کرد تا افرادی که زخمشان را دفن کرده و به کسی نمی‌گویند و در این رخداد آسیب می‌بینند و پوست می‌اندازند در نهایت به گفتگو بنشینند. ما باید کمک کنیم مسائل ما از بخش ارزشی به روشی وارد شوند؛ یعنی اگر زنی آسیب دید این‌طور نباشد که بگوییم لابد تو خودت نیز کاری کرده‌ای.
وی افزود: برخی افراد می‌گویند وقتی زنی با این وضع بیرون بیاید پس من هم حق هرگونه رفتاری را با او دارم. این مسائل چیزی نیست که این افراد بخواهند تصمیم بگیرند، ما خیلی زود ترویج خشونت می‌کنیم. اگر به جامعه اروپایی یا آمریکایی که نماد توسعه می‌دانیم، نگاه کنیم، می‌بینیم آن‌ها به ترامپی رأی دادند که خود در حوزه زنان خشونت داشته است.
این روان‌شناس تأکید کرد که جامعه جهانی الان در پروسه‌ای است که آنچه را که قبلا مخفی کرده بود، بروز می‌دهد. حال این ماییم که باید ببینیم چه واکنشی نشان خواهیم داد. چیزی که به آتنا کمک می‌کند این است که تا ۱۰، ۱۲ سال آینده نقش دولت بسیار کم‌رنگ می‌شود، به‌طوری‌که کل اداره دنیا به دست مردم و مؤسسات مردم‌نهاد می‌افتد. پس بر ماست که در جایگاه خودمان، جایمان را بیابیم و نسبت به اتفاقات اطرافمان واکنش داشته باشیم.
این رویداد با صحبت‌های دکتر افتخارزاده ادامه یافت. او در آغاز سخن خود بیان کرد: در آتنا خانم‌ها با شرایط سخت و دشواری به ما مراجعه می‌کنند و با تمام توان و نیرویی که دارند، تلاش می‌کنند تا روی پای خود بایستند، بچه‌هایشان را کنار خود نگه دارند، زندگی‌شان را در صورت امکان سروسامان دهند و کمک کنند همسران شان درمان شده و اعتیاد را کنار بگذارند. این‌ها با همه سختی‌ها روی پای خود می‌ایستند و این برای من بهترین افتخار است.
مدیرعامل این مؤسسه گفت که وظیفه آتنا این است که در یک جامعه نابرابر فرصت‌های برابر ایجاد کند که این فرصت‌ها در واقع مربوط به نیاز‌های اولیه هر انسان است. ما این فرصت‌ها را ایجاد می‌کنیم و آن‌ها هستند که انتخاب می‌کنند و خیلی بهتر از افرادی که با این فرصت‌ها از ابتدا همراه بوده‌اند، رشد می‌کنند.
افتخارزاده به فیلم جاده قدیم اشاره کرد و گفت: قسمتی از فیلم برای ما ارزشمند است که زن آسیب‌دیده پس از اتفاقی که برایش رخ می‌دهد، دوباره سرپا می‌ایستد. زنان مؤسسه ما شرایطی به‌مراتب بدتر از این فیلم دارند و هر روزشان با خشونت عجین شده است؛ ولی دوست دارند و تلاش می‌کنند تا این تجربه‌ها را کنار گذاشته و مشغول به کار شوند. برای ما کارکردن این زنان بخشی از درمان است؛ زیرا به آن‌ها اعتمادبه‌نفس، عزت نفس و احساس مفید‌بودن می‌دهد.
او در نهایت افزود: تلاش ما این است که همسران این زنان را نیز در این مسیر همراه کنیم و این باعث شده اکثریت افراد مراجع به آتنا به زندگی خویش بازگردند.     پیش از آغاز فیلم نیز امیرحسین ظهوریان، داوطلب و مدیر روابط‌عمومی آتنا، به تاریخچه‌ای کوتاه از شکل‌گیری این مؤسسه اشاره کرد.   او بیان کرد: ما از سال ۱۳۸۵ در خاک‌سفید کارمان را آغاز کردیم. از درس‌دادن به بچه‌ها در پارک و مسجد تا افتتاح خانه خاک‌سفید در سال ۹۰ که با روی‌هم‌گذاشتن ۲۵ میلیون تومان از سوی ۱۷ داوطلب آتنا شکل گرفت، هشت سال تجربه و کمک به افراد و خانواده‌های مختلف با انواع مشکلات و هم‌زمان علاقه برخی از داوطلبان به تحصیل در رشته‌های تخصصی مثل مددکاری و روان‌شناسی سبب شد تلاش‌های ما به گروه هدف خاص یعنی زنان و دختران محدود شود و همه فعالیت‌ها به طور تخصصی و علمی پیش رود تا اینکه مؤسسه خیریه غیردولتی و غیرانتفاعی آتنا برای توانمندسازی زنان و دختران در سال ۹۳ با مجوز رسمی سازمان بهزیستی و با هدف پیشگیری و مداخله در آسیب‌های اجتماعی شکل گرفت.
ظهوریان درباره وضعیت فعلی آتنا گفت: آتنا سه واحد اصلی دارد؛ واحد آموزش با آموزش فعالان اجتماعی و دانشجویان رشته‌های یاورانه و واحد پژوهش با ریشه‌یابی آسیب‌های اجتماعی دو بال پرواز برای واحد خدمات‌رسانی مؤسسه‌اند؛ واحدی که حمایت‌های مؤسسه از خانواده‌ها را در قالب طرح جامع آتنا انجام می‌دهد.
مدیر روابط‌عمومی آتنا با اشاره به اینکه مراجعان اصلی آتنا درحال‌حاضر زنان سرپرست خانوار هستند؛ یعنی کسانی که همسرشان فوت کرده، مطلقه یا بدهمسر هستند، اذعان کرد: برای اطمینان از نیازمندی و توانمندسازی هر مراجع، ما فرایند مشخصی را دنبال می‌کنیم. طرح جامع آتنا با فعالیت خانه امن و کمیته‌های مددکاری اجتماعی، امدادرسانی، پزشکی، سلامت روان، آموزش، مهارت‌آموزی و اشتغال و حقوقی به تأمین نیاز‌های اولیه، پیشگیری و توانمندسازی می‌پردازد. کارگاه خیاطی و آشپزخانه از‌جمله دستاورد‌های زنان توانمند آتنا در کمیته اشتغال است.
او در نهایت نحوه شکل‌گیری چنین رویدادی را این‌گونه شرح داد: برپایی چنین رویداد‌هایی معمولا نیاز به ارتباطات و آشنایی‌های زیادی دارد؛ اما همه این داستان بدون هیچ ارتباط خاصی از ارسال یک پیغام تلگرامی به خانم حکمت آغاز شد و می‌خواهیم از این‌همه سادگی و صمیمیت و حمایت خانم حکمت تشکر کنیم.   او همچنین از مدیریت محترم پردیس ملت خانم دکتر جلالی و آقای احمدی، مدیریت مؤسسه رسانه تصویر شهر که با حسن‌نیت منافع این اکران را در اختیار مؤسسه خیریه آتنا قرار دادند، تشکر کرد. او همچنین از همه داوطلبان آتنا و به‌ویژه ۴۵ داوطلبی که در یک ماه گذشته درگیر برگزاری این مراسم بودند، قدردانی کرد.

منبع: فرارو

کلیدواژه: خشونت زنان فیلم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۶۳۵۴۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

(تصاویر) خیابانی که قرار بود شانزلیزه ایران شود

خیابان لاله‌زار قدمتی به درازای تاریخ پایتخت دارد. زمانی تنها یک باغ خارج از حصار شاه طهماسبی بود و به مرور به یکی از شلوغ‌ترین و پررفت‌وآمدترین خیابان‌های تهران تبدیل شد.

روزگاری لاله‌زار مدرن‌ترین خیابان تهران نام داشت و بسیاری از اولین تجربه‌های مدرنیته را در حافظه خود ثبت کرده است. زمانی نیز به‌عنوان خیابان فرهنگی تهران قدیم از آن یاد می‌کردند.

شواهد امر می‌گوید که لاله زار باید پیش از سال ۱۱۹۰ خورشیدی به وجود آمده باشد. در عصر قاجاریه، این باغ مکان تفریح و تفرج پادشاهان به حساب می‌آمد و در سال ۱۱۵۴ خورشیدی و دوران فتحعلی‌شاه قاجار نیز، باغ لاله زار را محل سکونت رییس هیئت اعزامی ناپلئون بناپارت در نظر گرفتند. با توسعه شهر تهران، این باغ و اراضی اطراف آن نیز جزئی از محدوده پایتخت شد و روند رو به رشد خود را با سرعت پشت سر گذاشت.

سال ۱۲۵۲ خورشیدی و در عهد ناصری، ناصرالدین شاه در سفری به فرنگ، از تماشای خیابان شانزلیزه پاریس به وجد می‌آید. در بازگشت او، باغ لاله زار ۹۰ هزار تومان فروخته می‌شود و مسیری از میان این باغ می‌کشند تا خیابانی به سبک خیابان‌های اروپایی و شبیه شانزلیزه پاریس، در طهران آن روز‌ها ساخته شود.

اولین سیم تلگراف را از باغ لاله زار کشیدند، اولین چراغ گاز تهران قدیم را در شب‌های لاله زار روشن کردند، اولین سالن سینما و اولین مغازه گل فروشی هم در همین خیابان افتتاح شد.

یک خط واگن اسبی، برای گشت‌زنی در خیابان لاله زار تدارک می‌بینند. «محله دولت» نیز در غرب باغ لاله زار، به‌عنوان جدیدترین محله مسکونی تهران، یکی از زیباترین و مصفاترین کوچه باغ‌ها و از مرغوب‌ترین اراضی شهر معرفی شد.

در دوران مشروطه، لاله‌زار اوج رونق و شکوفایی خود را پشت سر گذاشت و تا پایان عصر قاجاریه نیز، یکی از مهم‌ترین نقاط گردشگری پایتخت بود. در پایان عصر قاجار و اوایل دوره پهلوی نیز، خیابان لاله زار یا «شانزه‌لیزه تهران» نماد نوگرایی و هنر ایران را بر پیشانی داشت. خیابانی که ترکیبی از هنر و تجارت را در دل خود جای داده و تئاترها، سینماها، رستوران‌ها و ویترین مغازه‌های مختلف آن، رفت و آمد بسیاری را در این خیابان رقم می‌زد.

امروزه از آن لاله زار طهران قدیم تنها «خانه امین‌السلطان» یا «خانه و باغ اتحادیه» باقی مانده که خوشبختانه از دام تخریب رها شده و به دست مرمت و بازسازی رسیده است. خیابان لاله‌زار قدیمی که امروزه به آن قسمت جنوبی لاله‌زار می‌گویند، حد فاصل خیابان جمهوری تا میدان توپخانه را شامل می‌شود؛ میدانی که خود داستان‌های شنیدنی در خاطر دارد.